Zapisywanie projektu do druku artystycznego

W przypadku przygotowania prac artystycznych do druku istnieje wiele mitów i szkodliwych przekonań, które często są przyczyną wydruków niezgodnych z oczekiwaniami autora. Dlatego poniżej przedstawiamy kilka wartościowych wskazówek, z którymi warto się zapoznać przed przesłaniem pracy:

  1. ZAWSZE RGB.
    W przypadku atramentowych wydruków artystycznych najlepiej jest stosować przestrzeń kolorystyczną RGB – nawet w przypadku prac w odcieniach szarości (czarno-białych). W szczególności należy unikać przestrzeni CMYK, w której niestety wielu twórców zapisuje prace do druku.
    Zasada ta wynika z prostego faktu – drukarki do druku artystycznego potrafią odwzorować znacznie szerszy zakres barw niż tradycyjne maszyny drukarskie, dla których wymagane jest przygotowanie rozbarwień do CMYK. W rezultacie, zapisując pracę artystyczną w przestrzeni CMYK znacząco ogranicza się paletę kolorów – drukarka atramentowa w takiej sytuacji zaczyna emulować barwy, jakie byłyby uzyskane w druku na maszynie offsetowej, zamiast wykorzystać pełnię swojego potencjału.
  2. PROFIL KOLORYSTYCZNY.
    Podczas zapisywania pracy artystycznej do druku należy koniecznie w pliku załączyć profil kolorystyczny (zalecamy Adobe RGB lub sRGB), gdyż w przypadku gdy praca nie zawiera profilu kolorystycznego w praktyce nie wiadomo jak mają zostać wydrukowane barwy zapisane w pliku. Standardowo przyjmujemy, że jeżeli praca jest w przestrzeni RGB i nie ma załączonego profilu kolorystycznego, to podczas druku uznajemy, że prawidłowym profilem odniesienia jest profil sRGB, jednakże, jeśli na komputerze twórca korzysta z innego profilu (np. Adobe RGB, Display P3 itp.) to podczas druku nastąpi przekłamanie kolorów.
  3. JPEG – jako zalecany format pliku.
    TAK, nie TIFF, nie PDF, a JPEG jest najbezpieczniejszym formatem zapisu bitmapowych prac graficznych podczas przekazywania ich do drukarni. A przyczyna tego jest bardzo prozaiczna – podczas zapisu do formatu JPEG nie da się popełnić zbyt wielu błędów (przy JPGu najczęstrzymi: są brak profilu kolorystycznego lub zbyt wysoki stopień kompresji, który może mieć wpływ na jakość wydruku). Pozostałe wymienione formaty pozwalają na popełnienie nieporównywalnie większej ilości błędów. W przypadku zapisu do formatu JPEG z kompresją Maximum Quality na wydrukach nie sposób jest zauważyć pogorszenie jakości w wyniku stratnej kompresji. Dodatkową zaletą jest relatywnie niewielki rozmiar pliku.
    Formatu JPEG nie należy stosować w przypadku prac roboczych, które będą podlegały dalszej obróbce. W takim wypadku format TIFF czy PSD będą stanowczo lepsze. JPEG nadaje się tylko do przekazania prac do drukarni.
    JPEG – jako format pliku.
  4. ROZDZIELCZOŚĆ.
    Często można się spotkać z przekonaniem, że obrazy bitmapowe powinny mieć rozdzielczość 300 dpi lub większą, co nie jest prawdą w przypadku wydruków artystycznych. Rozdzielczość 300 dpi została ustalona w przypadku druku grafik z użyciem tradycyjnego rastra punktowego o liniaturze 150 dpi, dla którego najlepsze rezultaty rastrowania uzyskiwane były przy bitmapach mających 300 dpi. W przypadku atramentowych wydruków artystycznych stosowany jest raster stochastyczny i w praktyce wystarczająca jest już dużo mniejsza rozdzielczość na poziomie 150 dpi. Dlatego nie warto na siłę interpolować bitmap w celu uzyskania “magicznych” 300dpi, gdy praca oryginalna ma 150 lub więcej dpi.